Rouw is niet altijd verlies van iemand; soms rouw je om jezelf, om een deel dat je nooit zult zijn. Voor mij is dat het verlangen naar moederschap. Een doos vol emoties die ik soms open, soms sluit. Ik was een goede moeder geweest – maar niet in dit leven. Dat verdriet mag er zijn, even de ruimte vullen, en daarna weer opgeborgen worden. Iedereen heeft zo’n doos, en soms is het goed om er even in te kijken.